ท่องเที่ยวไทย ไม่ไปไม่รู้… (ว่าอันตรายแค่ไหน?)

พักหลังเห็นข่าวที่ไม่ดีเกี่ยวกับการท่องเที่ยวในบ้านเราบ่อย ๆ แล้วชักจะของขึ้น

บวกกับประสบการณ์ตรงที่เคยพานพบมา

ทำให้เมื่อ 2-3 วันก่อนที่พาเพื่อนไปทัวร์กรุงเทพมา เกิดอาการคันอยากระบายอย่างแรง!

แต่คิดไปคิดมา เราเงียบ ๆ เสียดีกว่า (เพราะว่าพูดไปก็เท่านั้น และอาจทำให้เสียบรรยากาศ)

จนกระทั่งวันนี้ได้มาเห็น post ใน blog ของเพื่อน

ที่เล่าเรื่อง “นักท่องเที่ยวโดนพ่อค้ารถเข็นอัดบนถนนข้าวสาร”

ก็คิดว่ามันใกล้เคียงกับประสบการณ์ที่ตัวเองประสบพบเจอมา

และมันเป็น dejavu ที่เกิดขึ้นแบบซ้ำๆ ซากๆ

จึงขอปล่อยของสักหน่อยเถอะ!!

ผมว่าเดี๋ยวนี้บรรยากาศของการท่องเที่ยวในบ้านเรา มันย่ำแย่มาก (จริงๆนะ)
เราอยากได้เงิน เปิดรับนักท่องเที่ยวเข้ามาเยอะๆ แต่มันไม่มีการควบคุม ไม่มีมาตรการรองรับเลย
ทุกวันนี้มันอันตรายมาก ๆ

และความเป็นมิตรของพ่อค้าแม่ขาย ก็เป็นสิ่งที่เหือดหายไป แถมบางครั้งพวกเขาเหล่านั้นยังทำตัวเป็นเจ้าถิ่น และสัมผัสได้ถึงความรู้สึกคุกคาม (ยกตัวอย่างง่ายๆเลยฮะ “เชื่อไม่เชื่อ เดี๋ยวนี้พวกรถเข็นขายของกินแปลกๆนี่ ถ้าใครจะไปถ่ายรูป ต้องจ่ายเงินนะฮะ!” (ไม่จ่ายพ่อค้า/แม่ค้าจะโวยเสียงดังเลย และผมขอบอกว่า ใครเจอเคสพวกนี้ ขอให้ระวังไว้ให้ดี มีเงินควักจ่ายไป แล้วรีบหนีออกมาห่างๆ บางทีเรื่องเล็กๆแบบนี้นี่แหละ อาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โตได้)

ที่ว่าถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยง เพราะอะไรน่ะหรือครับ?

เพราะคนพวกนี้เขาไม่มีอะไรจะเสียครับ! เขาพร้อมจะอัดคุณหรือฆ่าคุณได้ทุกเมื่อ (แล้วยิ่งถ้าเป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติประเภทแบ็คแพ็คเกอร์นี่ โอ้โห เอาชีวิตมาทิ้งชัดๆเลย! แต่อย่างว่า คนเรารักความท้าทาย ความสนุก ความตื่นเต้น ไม่มีใครที่จะรู้สึกหรอกครับ ถ้าไม่ได้เจอบทโหดเหล่านั้นกับตัวเอง)

ถ้าถามผม “แล้วทำไมพวกเขาเหล่านั้นถึงกล้าทำแบบนั้นล่ะ?”

จากความรู้ จากประสบการณ์ตรง

มันเป็นเรื่องของ back ฮะ!

เพราะว่า…

1) background แต่ละคน คุณไม่รู้หรอก ว่าเขาผ่านอะไรมาบ้าง? โชกโชนแค่ไหน? บางคนเขามายึดที่ทำมาหากินอยู่บนถนนได้เนี่ย… ขอบอกเลยนะว่าไม่ธรรมดาหรอก (ยิ่งบางคน แบบที่บอกไปแล้ว “เขาไม่มีอะไรจะเสียจริงๆ” แลกได้แลก ตายเป็นตาย)

2) backup เอ่อ… คือว่า เรื่องนี้ผมไม่อยากจะพูดให้มันดังหรือชัดเจนมากนัก แต่ตามสไตล์บ้านเรา บางทีมันมีเรื่องของผลประโยชน์ ผู้มีอิทธิพล และผู้พิทักษ์ที่ปล่อยปละละเลย ไม่กระทำบทบาทของตนอย่างเท่าที่ควร(ส่วนด้วยเหตุผลกลใดนั้น ทั่นๆคงจะพอทราบกันอยู่)

3) back off อันนี้ผมหมายถึงตรงตัว คือให้เราอยู่ห่างๆ เลี่ยงได้ก็เลี่ยง วิ่งหนีได้ก็วิ่งหนี เพราะในยุทธจักรนี้นี่ คนบางคนเขาไม่เห็นค่าชีวิตของนักท่องเที่ยวจริงๆนะ (อย่างเดือน มิ.ย. นี้ เราได้ยินข่าวสะเทือนใจ 2 ข่าวติดกันจากการท่องเที่ยวทางภาคใต้ แต่ผมกล้ายืนยันเลยครับว่ามันมีคดีทำนองนี้เกิดขึ้นเยอะมาก ปล้นจี้ ทำร้ายร่างกาย ข่มขืน หลอกลวง ฯลฯ ถ้าไม่ถึงตายก็คงไม่เป็นข่าวฮะ หรือบางทีตายแล้วหายเงียบไปเลยก็มี!)

สุดท้าย…

ผมว่าการท่องเที่ยวไทย ทุกวันนี้ มันโตแบบไร้ทิศทาง อย่างไร้การควบคุม บางที่สวรรค์กับนรกอยู่ห่างกันแค่เอื้อม! (ถ้าท่านใดอยากทราบข้อมูล มาคุยกับผมเป็นการส่วนตัวดีกว่า พร้อมให้ข้อมูลทุกเรื่องเท่าที่พอจะทราบครับ) ผมว่าถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ จนมันถึงจุดที่ไม่มีความปลอดภัยเลย ผมถามเถอะครับ ใครเขาจะกล้ามาเที่ยว? (แต่อย่างว่า พูดไปสองไพเบี้ย 555)

ปล…

ส่วนเรื่อง “ข้าวสาร” นี่ ผมมีความหลังความแค้นส่วนตัวก็จริงนะครับ แต่ทุกวันนี้ก็ยังไปอยู่บ้าง (แต่เพิ่มความระมัดระวังตัวมากขึ้นเยอะ)

คือประเด็นของผม ผมไม่เข้าใจเลย!!!

ทั้งที่มันเป็นแบบนี้ แต่สื่อหลายเจ้าก็เชียร์กันจัง ทั้งแม็กกาซีน / ทีวี ฯลฯ (ไม่ต้องถ่อไปดูถึงเมืองนอกหรอกครับ ดูได้จากสื่อในไทยนี่แหละครับ)

ผมเข้าใจครับ มันสนุก มันตื่นเต้น มันมีบรรยากาศแบบนานาชาติและติดดินชนิดที่ไม่มีใครเหมือน

แต่การถ่ายทอดแต่ด้านดี ชักชวนให้คนแห่กันไปเที่ยว โดยไม่คำนึงถึงเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นที่นั่นทุกเมื่อเชื่อวันเลย

ผมว่ามันแย่นะ!! (หรือว่าจะให้ไปค้นหาด้านลบกันเอาเองครับ? ฮ่าๆๆๆ)